самобы́тный самабы́тны;

самобы́тная культу́ра самабы́тная культу́ра;

самобы́тный тала́нт самабы́тны та́лент.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаро́дны прям., перен. саморо́дный;

с. мета́л — саморо́дный мета́лл;

с. та́лент — саморо́дный тала́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прирождённый прыро́джаны; (природный) прыро́дны;

прирождённый тала́нт прыро́джаны (прыро́дны) та́лент;

прирождённый охо́тник прыро́джаны паляўні́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саморо́дный прям., перен. самаро́дны;

саморо́дный мета́лл самаро́дны мета́л;

саморо́дный тала́нт перен. самаро́дны та́лент;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няя́ркі прям., перен. нея́ркий;

~кае святло́ — нея́ркий свет;

~кія фа́рбы — нея́ркие кра́ски;

н. та́лент — нея́ркий тала́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приро́дный в разн. знач. прыро́дны;

приро́дные бога́тства прыро́дныя бага́цці;

приро́дный тала́нт прыро́дны та́лент;

приро́дный газ прыро́дны газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Та́лент ’надзвычайныя здольнасці’; ’чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі’ (ТСБМ), ’прыродны дар, здольнасць’, ’пакліканне’ (Ласт., Сл. ПЗБ), тале́нт ’тс’ (Байк. і Некр.), та́лінт ’здольнасць да нейкага майстэрства ці мастацтва’ (Варл.). Праз польск. talent, з франц. talent ’здольнасць, прыродны дар’, што да лац. talentum ’грэчаская мера вагі і грашовая адзінка’ < грэч. ταλαντον ’тс’, гл. талант. Развіццё значэння ад ’каштоўная манета’, ’каштоўны дар’ да ’прыродны дар’, ’выключныя здольнасці’ (Брукнер, 564; Длугаш-Курчабова, 493).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камі́чны

1. коми́ческий;

к. сюжэ́т — коми́ческий сюже́т;

к. та́лент — коми́ческий тала́нт;

2. (смешной) коми́ческий, коми́чный;

к. вы́гляд — коми́ческий (коми́чный) вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закапа́ць сов.

1. (засыпать, завалить) зары́ть, закопа́ть;

2. перен., разг. упря́тать; запря́тать;

◊ з. та́лент у зямлю́ — зары́ть тала́нт в зе́млю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарава́нне I ср.

1. проще́ние; отпуще́ние;

2. дарова́ние; жа́лованье;

1, 2 см. дарава́ць 3, 4

дарава́нне II ср. дарова́ние, тала́нт м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)