горбу́нья гарбу́ха, -хі ж., гарба́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приспе́шница памага́тая, -тай ж.; саўдзе́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курно́сая сущ. кірпано́сая, -сай ж., кірпа́тая, -тай ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пионервожа́тая (пионе́рская вожа́тая) піянерважа́тая, -тай ж. (піяне́рская важа́тая).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неахво́та ж. неохо́та;

пае́хаў з ~тай — пое́хал с неохо́той

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стропти́вица упа́ртая, -тай ж., сваво́льніца, -цы ж., непаслухмя́ная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лянця́й, лінця́іна ’гультай’ (Нас., міёр., Нар. словатв.). Рус.-бел. ізалекса, утвораная ад лень 1 (гл.) пры дапамозе суфікса ‑тай (Сабалеўскі, РФВ, 64, 140; 66, 398), як гультай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Важда́й ’той, хто водзіць коні’ (Мат. Гом.). Магчыма, да ст.-рус. *vož‑a‑ti ’вадзіць’ (гл. Шанскі, 1, В, 128), суфікс ‑тай (як у гультай, ратай, рус. ходатай) з асіміляцыйным азванчэннем суфіксальнага ‑т‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пособница памага́тая, -тай ж.; супо́льніца, -цы ж.; саўдзе́льніца, -цы ж.; хаўру́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привере́дница перабо́рлівая, -вай ж.; нараві́стая, -тай ж.; капры́зная, -най ж.; капры́злівая, -вай ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)