умо́ўна-сімвалі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
умо́ўна-сімвалі́чны |
умо́ўна-сімвалі́чная |
умо́ўна-сімвалі́чнае |
умо́ўна-сімвалі́чныя |
| Р. |
умо́ўна-сімвалі́чнага |
умо́ўна-сімвалі́чнай
умо́ўна-сімвалі́чнае |
умо́ўна-сімвалі́чнага |
умо́ўна-сімвалі́чных |
| Д. |
умо́ўна-сімвалі́чнаму |
умо́ўна-сімвалі́чнай |
умо́ўна-сімвалі́чнаму |
умо́ўна-сімвалі́чным |
| В. |
умо́ўна-сімвалі́чны (неадуш.)
умо́ўна-сімвалі́чнага (адуш.) |
умо́ўна-сімвалі́чную |
умо́ўна-сімвалі́чнае |
умо́ўна-сімвалі́чныя (неадуш.)
умо́ўна-сімвалі́чных (адуш.) |
| Т. |
умо́ўна-сімвалі́чным |
умо́ўна-сімвалі́чнай
умо́ўна-сімвалі́чнаю |
умо́ўна-сімвалі́чным |
умо́ўна-сімвалі́чнымі |
| М. |
умо́ўна-сімвалі́чным |
умо́ўна-сімвалі́чнай |
умо́ўна-сімвалі́чным |
умо́ўна-сімвалі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фалькло́рна-сімвалі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фалькло́рна-сімвалі́чны |
фалькло́рна-сімвалі́чная |
фалькло́рна-сімвалі́чнае |
фалькло́рна-сімвалі́чныя |
| Р. |
фалькло́рна-сімвалі́чнага |
фалькло́рна-сімвалі́чнай
фалькло́рна-сімвалі́чнае |
фалькло́рна-сімвалі́чнага |
фалькло́рна-сімвалі́чных |
| Д. |
фалькло́рна-сімвалі́чнаму |
фалькло́рна-сімвалі́чнай |
фалькло́рна-сімвалі́чнаму |
фалькло́рна-сімвалі́чным |
| В. |
фалькло́рна-сімвалі́чны (неадуш.)
фалькло́рна-сімвалі́чнага (адуш.) |
фалькло́рна-сімвалі́чную |
фалькло́рна-сімвалі́чнае |
фалькло́рна-сімвалі́чныя (неадуш.)
фалькло́рна-сімвалі́чных (адуш.) |
| Т. |
фалькло́рна-сімвалі́чным |
фалькло́рна-сімвалі́чнай
фалькло́рна-сімвалі́чнаю |
фалькло́рна-сімвалі́чным |
фалькло́рна-сімвалі́чнымі |
| М. |
фалькло́рна-сімвалі́чным |
фалькло́рна-сімвалі́чнай |
фалькло́рна-сімвалі́чным |
фалькло́рна-сімвалі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сімвалі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які змяшчае ў сабе сімвал; сімвалізуе што‑н. Сімвалічны знак. Сімвалічны вобраз. □ Ужо сам загаловак «Новае рэчышча» сімвалічны. Гіст. бел. сав. літ. На вокладцы кнігі М. Гамолкі «Дзень добры, школа!» намалявана амаль сімвалічная сцэна. Шкраба. // Які сведчыць пра наяўнасць сімвала ў чым‑н. Глыбокі сімвалічны сэнс набывае фінал паэмы. Івашын.
2. Умоўны. Але невялікі, хутчэй за ўсё сімвалічны ганарар у «Першай беларускай», я ўпэўнены, ніхто б не прамяняў на зарплату за якую іншую працу. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)