умо́ўна-сімвалі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́ўна-сімвалі́чны умо́ўна-сімвалі́чная умо́ўна-сімвалі́чнае умо́ўна-сімвалі́чныя
Р. умо́ўна-сімвалі́чнага умо́ўна-сімвалі́чнай
умо́ўна-сімвалі́чнае		 умо́ўна-сімвалі́чнага умо́ўна-сімвалі́чных
Д. умо́ўна-сімвалі́чнаму умо́ўна-сімвалі́чнай умо́ўна-сімвалі́чнаму умо́ўна-сімвалі́чным
В. умо́ўна-сімвалі́чны (неадуш.)
умо́ўна-сімвалі́чнага (адуш.)		 умо́ўна-сімвалі́чную умо́ўна-сімвалі́чнае умо́ўна-сімвалі́чныя (неадуш.)
умо́ўна-сімвалі́чных (адуш.)
Т. умо́ўна-сімвалі́чным умо́ўна-сімвалі́чнай
умо́ўна-сімвалі́чнаю		 умо́ўна-сімвалі́чным умо́ўна-сімвалі́чнымі
М. умо́ўна-сімвалі́чным умо́ўна-сімвалі́чнай умо́ўна-сімвалі́чным умо́ўна-сімвалі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)