сербану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. сёрбаць.

2. чаго. З’есці трохі чаго-н. вадкага (разм.).

С. булёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасёрбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Сёрбаць час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захлеба́ть сов., прост. пача́ць сёрбаць, засёрбаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сёрбанне ср., в разн. знач. хлеба́нье; см. сёрбаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шча́ўе, -я, н.

Травяністая і паўкуставая расліна сямейства драсёнавых з прадаўгаватым ядомым лісцем кіслага смаку, а таксама страва, прыгатаваная з лісця гэтай расліны.

Сакавітае ш.

Сёрбаць ш.

|| прым. шча́ўевы, -ая, -ае.

Шчаўевая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сёрбанне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сёрбаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Стала чуваць нечае сапенне, потым сёрбанне з лыжкі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і сёрбаць. Мікола дачытаў да канца, паглядзеўшы для памяці на нумар старонкі, закрыў кнігу і пачаў сярбаць крупнік. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сярба́ць. Гл. сёрбаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́сербаць ’хутка з’есці, сёрбаючы’ (Янк. II). Гл. вы́сербаць, сёрбаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расхлёбывать несов.

1. сёрбаць;

2. перен., разг. расхлёбваць;

расхлёбывать за други́х расхлёбваць за і́ншых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)