Verbum

індаеўрапе́йцы, -аў, адз. -пе́ец, -пе́йца, м.

Агульная назва плямён — продкаў сучасных народаў, якія гавораць на мовах індаеўрапейскай сям’і.

|| прым. індаеўрапе́йскі, -ая, -ае.

Індаеўрапейская прамова.

○

Індаеўрапейская сям’я моў — агульная для многіх народаў Еўропы, Заходняй Азіі і Індастана сям’я моў, якая ўключае групы балтыйскую, германскую, грэчаскую, індыйскую, іранскую, кельцкую, раманскую, славянскую і інш.

зме́ншыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шыцца; зак.

Стаць меншым.

Сям’я зменшылася.

Боль зменшыўся.

|| незак. змянша́цца, -а́ецца.

|| наз. змяншэ́нне, -я, н.

ідэа́льны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае ідэалу, узвышаны, незямны.

Ідэальныя ўзаемаадносіны.

2. Вельмі добры, дасканалы, узорны.

Ідэальная сям’я.

Ідэальная цішыня.

|| наз. ідэа́льнасць, -і, ж.

плеана́зм, -у, м. (спец.).

Моўны зварот, у якім без патрэбы паўтараюцца аднолькавыя ці блізкія па значэнні словы (напр., свая ўласная сям’я).

|| прым. плеанасты́чны, -ая, -ае.

сяме́йны, -ая, -ае.

1. гл. сям’я.

2. Які мае сям’ю (у 1 знач.), не адзінокі.

С. чалавек.

3. Прызначаны для сям’і.

С. вечар у клубе.

ко́тлішча, -а, н. (разм.).

1. Месца жыхарства, сяліба.

Ён і цяпер на дзедавым котлішчы сядзіць.

2. перан. Род, сям’я.

Благі хлопец, як і ўсё іх к.

ко́дла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

1. Дом, сяліба.

2. Сям’я, род.

Сусед прыехаў з усім сваім кодлам.

3. перан. Група людзей, аб’яднаных чым-н. (пагард.).

Варожае к.

фамі́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Род, шэраг пакаленняў, якія маюць аднаго продка.

Радавітая ф.

2. Сям’я, члены сям’і (уст.).

|| прым. фамі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Ф. дом Міцкевічаў.