Verbum

бярды́ш, бердыша́, мн. бердышы́, бердышо́ў, м.

Старадаўняя зброя: баявая сякера з лязом у форме паўмесяца на доўгім дрэўку.

адтачы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -то́чыцца; зак.

Стаць вострым, вастрэйшым пасля тачэння.

Сякера добра адтачылася.

|| незак. адто́чвацца, -аецца.

дрывако́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто наймаецца калоць дровы.

2. Цяжкая сякера з клінападобным лязом для колкі дроў; калун.

раза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

1. Вялікі шырокі нож.

2. Рэжучая частка якой-н. машыны, прылады, якога-н. інструмента.

3. Першабытная каменная сякера.

няго́дны, -ая, -ае.

1. Якога нельга выкарыстаць; непрыгодны, дрэнны.

Нягодная сякера.

2. Нізкі ў маральных адносінах; паганы, нядобры.

Н. чалавек.

|| наз. няго́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).

цяса́к, цесака́, мн. цесакі́, цесако́ў, м.

1. Халодная зброя ў выглядзе шырокага, вострага з абодвух бакоў клінка з крыжападобнай ручкай.

2. Цяслярская сякера для часання дрэва (спец.).