сшыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сшываць — сшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыта́ліць

‘сшыць або ўшыць што-небудзь па таліі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыта́лю прыта́лім
2-я ас. прыта́ліш прыта́ліце
3-я ас. прыта́ліць прыта́ляць
Прошлы час
м. прыта́ліў прыта́лілі
ж. прыта́ліла
н. прыта́ліла
Загадны лад
2-я ас. прыта́ль прыта́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыта́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стача́ть сов.

1. сапожн., портн. пашы́ць, мног. папашы́ць, папашыва́ць, сшыць;

2. (изготовить шитьём) сшыць, мног. пасшыва́ць, пашы́ць; см. ста́чивать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саштукава́ць

‘закрыць адтуліну ў чым-небудзь; сшыць што-небудзь з кавалкаў тканіны; змайстраваць, вынайсці што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. саштуку́ю саштуку́ем
2-я ас. саштуку́еш саштуку́еце
3-я ас. саштуку́е саштуку́юць
Прошлы час
м. саштукава́ў саштукава́лі
ж. саштукава́ла
н. саштукава́ла
Загадны лад
2-я ас. саштуку́й саштуку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час саштукава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сшыпу́ліць ’стуліць, сшыць’, сшыпу́лены ’сшыты на скорую руку’ (Яўс.). Магчыма, да шып ’драўляны клін, якім злучаюць бярвенні’. Гл. шыпуліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сфастрыгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.

Сшыць, прашыць вялікімі шыўкамі, рыхтуючы для прымеркі. Набірала Наталля на іголку цэлы стус паркалёвых закладак, каб сфастрыгаваць. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сшы́так ’злучаныя лісты паперы ў вокладцы’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), сшыто́к ’тс’ (Гарэц., Ласт.). Ад сшыць ’злучыць, аб’яднаць’, гл. шыць. Наватвор па ўзору польск. zeszyt, укр. зо́шит ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сшы́ўка, ‑і, ДМ сшыўцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сшываць — сшыць.

2. Месца, па якім сшыта што‑н., а таксама тое, чым сшыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сши́ть сов.

1. (соединить шитьём) сшыць, мног. пасшыва́ць;

2. (костюм и т. п.) пашы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак., што.

1. Сшыць лісты, уставіўшы і замацаваўшы ў вокладку.

П. кнігу.

2. Злучаючы, сплесці; перавіць.

Дрэвы пераплялі свае галіны.

П. вянок стужкай.

3. Заплесці нанава.

П. касу.

|| незак. пераплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. пераплята́нне, -я, н.

|| наз. пераплёт, -у, М -ле́це, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)