смалі́ць³, смалю́, сма́ліш, сма́ліць; незак. (разм.).

Біць, сцябаць (дубцом, пугай).

С. пугаўём каня па клубах.

|| аднакр. сма́льнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стега́ть​I несов. (бить) сцяба́ць, хваста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отхлёстывать несов. хваста́ць; (стегать) сцяба́ць, сцёбаць, лупцава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяба́нне і сцёбанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сцябаць, сцёбаць і сцябацца, сцёбацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацо́пваць

‘хвастаць, сцябаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пацо́пваю пацо́пваем
2-я ас. пацо́пваеш пацо́пваеце
3-я ас. пацо́пвае пацо́пваюць
Прошлы час
м. пацо́пваў пацо́пвалі
ж. пацо́пвала
н. пацо́пвала
Загадны лад
2-я ас. пацо́пвай пацо́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пацо́пваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засцяба́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Засячы пугай, дубцом і пад.

засцяба́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць сцябаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцёбаць, сцёбнуць. Гл. сцябаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адсця́баць ’пабіць, высцебаць’ (Касп.). Гл. сцябаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начвоґаць, начвіг̌аць ’насцябаць, нахвастаць’ (ТС). Да чвогаць ’сцябаць, біць пугай’ (гл.), відаць, гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пасцёбка ’лёгкае пакаранне розгай’ (Нас.). Рус. пск., цвяр. постёбка ’прымус, панукванне, падганянне’. Бел.-рус. ізалекса. Да сцябаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)