Verbum

сіро́ка, нескл., м.

Сухі і гарачы паўднёвы або паўднёва-ўсходні вецер у Міжземнамор’і.

асу́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Край булкі свежага хлеба або сухі кавалак хлеба.

сухагру́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сухагрузнае судна.

2. Сухі груз.

Транспарціроўка сухагрузаў.

канцыля́рскі, -ая, -ае.

1. гл. канцылярыя.

2. Сухі, невыразны, насычаны словамі, характэрнымі для мовы дзелавых папер.

К. стыль.

саму́м, -у, м.

Сухі, гарачы вецер пустынь, што налятае шквалам і ўтварае пясчаныя буры.

|| прым. саму́мны, -ая, -ае.

засо́хлы, -ая, -ае.

1. Сухі, зацвярдзелы.

Засохлая гразь.

2. Які завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны).

Засохлая кветка.

пярхо́та, -ы, ДМ -хо́це, ж. (разм.).

Сухі кашаль, пакашліванне ад перасыхання, раздражнення ў горле.

|| прым. пярхо́тны, -ая, -ае.

сухаве́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Сухі гарачы вецер, які нясе з сабой працяглую засуху.

|| прым. сухаве́йны, -ая, -ае.

бязду́шны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены чуласці, сардэчнасці; чэрствы.

Б. чалавек.

2. Халодны, сухі.

Бяздушная ігра артыста.

|| наз. бязду́шнасць, -і, ж.

перасо́хлы, -ая, -ае.

1. Празмерна сухі.

Перасохлае сена.

Перасохлыя губы.

2. Які стаў бязводным.

Перасохлая рачулка.

|| наз. перасо́хласць, -і, ж.