вы́жла, ‑ы, ж.

Гончая сука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. су́к сукі́
Р. сука́ суко́ў
Д. суку́ сука́м
В. су́к сукі́
Т. суко́м сука́мі
М. суку́ сука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

су́чка

‘памянш. да сука’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. су́чка су́чкі
Р. су́чкі су́чак
Д. су́чцы су́чкам
В. су́чку су́чак
Т. су́чкай
су́чкаю		 су́чкамі
М. су́чцы су́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

борза́я ж., сущ., прил., охот. хорт, род. харта́ м.;

сво́ра борзы́х згра́я харто́ў;

борза́я су́ка су́ка-хорт;

борзо́й щено́к шчаня́-хорт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Суча́рына экспр. ’сука’ (ТС). Да сука (гл.) з няясным словаўтварэннем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

су́чка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш. да сука; тое, што і сука. Ля ног рыбака сядзіць калматая, чорная сучка Мурза. Бядуля.

•••

З-пад сучкі яйцо ўкрасці гл. украсці.

су́чка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Малыя санкі, якія ўжываюцца як дапаможныя пры перавозцы бярвёнаў; падсанкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сурно́ экспр. ’сука’ (ТС). Утворана ад сука (гл.) шляхам адсячэння ‑ка (успрынятага як суфікс?) і далучэння экспрэсіўнай фіналі ‑рно, параўн. сабарно, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валача́шчы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які пастаянна пераходзіць з месца на месца, не маючы пэўнага прытулку. Валачашчая сука прыбілася сюды і паспела ўжо тут ашчаніцца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суко́ба лаянк. ’сука’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Экспрэсіўнае ўтварэнне з суф. ‑оба (звычайна *‑oba утварае абстрактныя назоўнікі, якія нярэдка набываюць канкрэтнае значэнне, гл. Слаўскі, SP, 1, бі) ад сука, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́кі ’малыя драўляныя санкі’ (Сл. рэг. лекс.). Гл. сука 2, сучка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)