стрыно́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад стрыножыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастрыно́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Стрыножыць усіх, многіх. Пастрыножваць коней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патрыно́жыць, ‑ножу, ‑ножыш, ‑ножыць; зак., каго.
Разм. Стрыножыць усіх, многіх. Патрыножыць коней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Супыні́ць ’спыніць, затрымаць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.), супыні́цца ’спыніцца, затрымацца’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. зупинити ’затрымаць, спыніць’, балг. дыял. супѝнъм ’затрымаць; стрыножыць’ і інш. Гл. спыніць, пыніць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)