дашча́нік м., разг.

1. (лодка) доща́ник;

2. строе́ние из досо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́ние ср.

1. буды́нак, -нка м.;

2. перен. (строение, система) будо́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыса́дзісты призе́мистый; (о человеке — ещё) корена́стый;

п. буды́нак — призе́мистое строе́ние;

п. мужчы́на — призе́мистый (корена́стый) мужчи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́русны в разн. знач. я́русный;

~ная пабудо́ва — я́русное строе́ние;

~ная ло́ўля ры́бы — я́русный лов ры́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перебира́ть несов.

1. в разн. знач. перабіра́ць; см. перебра́ть​ 1;

2. (с целью ремонта) перакла́дваць; (строение) разг. перасыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабудава́ць в разн. знач. постро́ить; (строение — ещё) вы́строить, возвести́, воздви́гнуть, сооруди́ть;

п. пала́ц — постро́ить (вы́строить, возвести́, воздви́гнуть, сооруди́ть) дворе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабудо́ва ж.

1. (действие) построе́ние ср., постро́йка; возведе́ние ср., сооруже́ние ср.; см. пабудава́ць;

2. (дом и т.п.) строе́ние ср., постро́йка, сооруже́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

постро́йка ж.

1. (действие) пабудо́ва, -вы ж., будава́нне, -ння ср.;

2. (строение) буды́нак, -нка м., будо́ўля, -лі ж., пабудо́ва, -вы ж.; (строительство) будаўні́цтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сложе́ние​II ср.

1. (тела) склад, род. скла́ду м.;

челове́к богаты́рского сложе́ния чалаве́к атлеты́чнага скла́ду;

2. (строение вещества) будо́ва, -вы ж.;

ноздрева́тое сложе́ние наздрава́тая будо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стро́іць ‘рабіць, майстраваць’, ‘намячаць, накідваць (планы, здагадкі і інш.)’, ‘ставіць у строй’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ‘рыхтаваць, ладкаваць’ (ТС, Ян.; ваўк., Сл. ПЗБ), ‘будаваць’ (Бяльк., Ян., Мат. Гом.; в.-дзв., паст., брасл., пруж., Сл. ПЗБ), ‘рамантаваць’ (астрав., Сл. ПЗБ; Ян.), ‘спраўляць (свята, вяселле)’ (брасл., віл., Сл. ПЗБ), ‘ставіць (пра спектаклі)’ (паст., Сл. ПЗБ), стро́іцца ‘збірацца, імкнуцца што-небудзь рабіць’ (ТСБМ), ‘упраўляцца па гаспадарцы’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. укр. стро́їти ‘прыбіраць; ладзіць’, рус. стро́ить ‘будаваць, састаўляць, рабіць’, стараж.-рус. строити, польск. strojić ‘прыгожа апранаць; рыхтаваць, ладзіць’, в.-луж. trojić, н.-луж. tšojś ‘рыхтаваць; будаваць’, чэш. strojiti ‘рыхтаваць; гатаваць; прыгожа апранаць’, серб.-харв. стро̀јити ‘кастрыраваць; дубіць’, славен. strojíti ‘апрацоўваць (дубіць) сырую скуру’, балг. строя́ ‘будаваць’, макед. строи ‘будаваць; настройваць’, ст.-слав. строити ‘рыхтаваць, ладзіць’. Прасл. *strojiti — дэрыват ад *strojь (гл. строй 1), гл. Фасмер, 3, 780; Сной₁, 615; Борысь, 580. Сюды ж стро́йка ‘будоўля’ (Сцяшк.), страе́нне ‘будынкі; хата з прыбудовамі’ (Янк. 1, Жд. 3), якія, відаць, уяўляюць сучасныя запазычанні з рус. стро́йка і строе́ние ‘тс’, як і само значэнне ‘будаваць’ у дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)