Струсь ‘страус’ (Ласт.), ст.-бел. струсъ, струць ‘тс’. Гл. страус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

страусяня́ і страусянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня страуса; маленькі страус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́му, нескл., м.

Вялікая птушка атрада казуараў з буравата-шэрым апярэннем і доўгімі трохпальцымі нагамі; аўстралійскі страус.

[Парт. ema — страус.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трусо́вы: на тым белым камені́ трусова перʼе (маладз., Песні сямі вёсак). Відаць, прыметнік, утвораны ад назвы страуса (гл. страус), параўн. ст.-бел. струсъ ‘страус’ са стратай пачатковага с.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бяскры́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае крылаў. Бяскрылыя насякомыя. Бяскрылы страус. // перан. Пазбаўлены творчай сілы. Абком і гарком паставілі задачу — зрабіць мікрараён найпрыгажэйшым у горадзе, самым сучасным па архітэктурным вырашэнні, і некалькі бяскрылых праектаў ужо былі адхілены. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)