стрельба́ стральба́, -бы́ ж.; (беспорядочная) страляні́на, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сна́йперскі сна́йперский;
~кая вінто́ўка — сна́йперская винто́вка;
~кая стральба́ — сна́йперская стрельба́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Апарат (машына, станок і пад.), які самастойна выконвае шэраг паслядоўных аперацый без непасрэднага ўдзелу чалавека.
Станок-а.
Тэлефон-а.
2. Від аўтаматычнай стралковай зброі.
|| прым. аўтама́тны, -ая, -ае.
Аўтаматная стральба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стэ́ндавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да стэнда (у 2 знач.). Стэндавыя выпрабаванні рухавіка.
2. Які мае адносіны да стэнда (у 3 знач.). Стэндавая стральба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шквал, -у, м.
1. Раптоўны моцны парыў ветру, які суправаджаецца звычайна навальнічным ліўнем.
Наляцеў ш.
Ш. смеху (перан.).
2. перан. Моцная масіраваная стральба.
Ш. агню.
|| прым. шква́льны, -ая, -ае і шква́лісты, -ая, -ае.
Шквальны (шквалісты) вецер.
Шквальны агонь кулямётаў.
Шквальныя апладысменты (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кулявы́ 1, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да кулі. Кулявая стральба. // Утвораны куляй. Кулявое раненне.
кулявы́ 2, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да куля 1. Кулявая салома.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звышдалёкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які значна перавышае звычайную, сярэднюю далёкасць чаго‑н. Звышдалёкая дыстанцыя. Звышдалёкая стральба.
2. Тое, што і звышдальнабойны. Звышдалёкая артылерыя.
•••
Звышдалёкая ракета гл. ракета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Стрэ́льба ‘ручная агнястрэльная зброя з доўгім ствалом’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Байк. і Некр., Гарэц., Сл. ПЗБ, ТС), ‘паляўнічая зброя’ (Пятк. 1), стрэ́лбла ‘тс’ (рэч., Яшк. Мясц.), стральба́ ‘тс’ (Нас., Шымк. Собр.). Параўн. укр. стре́льба ‘тс’, польск. strzelba ‘тс’, якое, па сведчанні Брукнера (522), першапачаткова значыла ‘страляніна’, а ‘гатунак зброі’ пачало абазначаць з XVII ст. Рэгіянальная інавацыя, магчыма, узнікшая на базе польскай мовы, параўн. польск. strzelba ‘страляніна, кананада’, балг. стрелба́ ‘стральба’, макед. стрелба ‘тс’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мазня́ ’няўмела намаляваная карціна, неахайна напісаны тэкст; дрэнная, няўмелая работа’, ’лёгкія ўдары’, ’няўмелая, з промахамі стральба’ (ТСБМ, Нас.). Відаць запазычана з рус. мазня́ ’тс’. Да ма́заць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 58–59).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыцэ́л, -а і -у, м.
1. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне на агнястрэльнай зброі для навядзення на цэль.
2. -у. Навядзенне на цэль, прыцэльванне.
Лінія прыцэлу.
◊
Узяць (браць) на прыцэл каго-, што-н. — прыцэліцца ў каго-, што-н. (таксама перан.: звярнуць асаблівую ўвагу на каго-, што-н.).
|| прым. прыцэ́льны, -ая, -ае.
Прыцэльная стральба (па цэлі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)