стус,

гл. стос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́к

‘стос, вязка чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́к пакі́
Р. па́ка пако́ў
Д. па́ку па́кам
В. па́к пакі́
Т. па́кам па́камі
М. па́ку па́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кі́па, -ы, мн. -ы, кіп, ж.

1. Вязка або пачак якіх-н. прадметаў, складзеных адзін на адзін; стос.

К. сшыткаў.

2. Вялікая ўпаковачная мера (спец.).

К. бавоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́сік і сту́сік, ‑а, м.

Памянш. да стос (стус); невялікі стос (стус). На паліцах стаялі запыленыя кнігі, на пісьмовым стале — стосік часопісаў за мінулы год і за палавіну гэтага. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакетава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Упакаваць (упакоўваць), скласці (складваць) у пакет (у 5 знач.), стос, у штабель.

П. цэглу.

|| наз. пакетава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нападда́ць

‘нападдаць што-небудзь (нападдаць стос кніг), каму-небудзь (нападдаць усім), чым-небудзь (нападдаць нагой)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нападда́м нападдадзі́м
нападдамо́
2-я ас. нападдасі́ нападдасце́
нападдасцё́
3-я ас. нападда́сць нападдаду́ць
Прошлы час
м. нападда́ў нападдалі́
ж. нападдала́
н. нападдало́
Загадны лад
2-я ас. нападда́й нападда́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нападда́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наскі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Тое, што і наскідаць. Са скавародкі стос блінцоў Наскідвала ўжо маці. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лой, лою, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны). На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопа́​III ж.

1. (предметы, ровно положенные один на другой) стос, род. сто́са м.; касцёр, род. кастра́ м.; сці́рта, -ты ж.;

стопа́ книг стос кніг;

2. (мера бумаги) стапа́, -пы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стэ́сам ‘з імпэту, вельмі шпарка’ (Варл.). Гл. стос 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)