уста́лый прям., перен. сто́млены, змо́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́раны, -ая, -ае.

1. Абяссілены, стомлены цяжкай працай ці якім-н. іншым заняткам.

З. падарожнік.

2. Які выяўляе стомленасць.

З. твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стамі́ць, стамлю́, сто́міш, сто́міць; сто́млены; зак., каго (што).

Давесці да стомленасці; замарыць.

Доўгае падарожжа вельмі стаміла.

|| незак. стамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здаро́жаны, -ая, -ае.

1. Стомлены, змучаны дарогай, у дарозе.

З. конь.

2. Які выражае стомленасць дарогай.

З. выгляд.

|| наз. здаро́жанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памя́ты, -ая, -ае.

1. Няроўны, нягладкі, са складкамі.

П. касцюм.

2. Стомлены, нясвежы, нібы заспаны (разм.).

П. твар.

|| наз. памя́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утомлённый прич., прил. уто́млены, сто́млены; змо́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ума́янный прост. сто́млены; зму́чаны, заму́чаны; см. ума́ять;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спрацава́ны, -ая, -ае (спец.).

1. Які стаў непрыгодны ў працэсе працяглай работы; зношаны.

2. Які страціў сілы, здароўе ад непамернай работы; змарнелы, змучаны; стомлены, натруджаны.

|| наз. спрацава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Амя́га ’стомленасць’ (Бяльк., Гарэц., Нас., Касп.), амягнуць ’стаміцца’ (Бяльк., Гарэц., Шат.), амяглы стомлены’ (Нас., КТС), рус. омяга, омяглы стомленасць, стомлены’. Гл. мягнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бляды́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Тое, што і бледны (у 1, 2 знач.). Кацярына выцірала Твар свой стомлены, бляды... Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)