ста́рший

1. (по возрасту) старэ́йшы;

2. (по званию, должности) ста́ршы;

3. сущ. ста́ршы, -шага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метранпа́ж, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Старшы наборшчык друкарні, які вярстае набор у старонкі або кіруе такой вёрсткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старшо́й прост.

1. (по возрасту) старэ́йшы;

2. (по званию, должности) ста́ршы;

3. сущ. ста́ршы, -шага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настая́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Кіраўнік праваслаўнага або каталіцкага мужчынскага манастыра; ігумен; абат.

2. Старшы святар у праваслаўнай царкве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старпа́м м., мор. (ста́ршы памо́чнік) старпо́м (ста́рший помо́щник)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

домакіраўні́к, ‑а, м.

Старшы адміністратар домакіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старпо́м (ста́рший помо́щник) мор. старпо́м, -ма м. (ста́ршы памо́чнік);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архідыя́кан, ‑а, м.

Старшы дыякан пры мітрапаліце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мер-лаке́й, ‑я, м.

Уст. Старшы прыдворны лакей.

[Ням. Kammerlackei.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гало́ўны, -ая, -ае.

1. Самы важны, асноўны.

Г. тэзіс даклада.

Галоўная гераіня п’есы.

2. Які ўзначальвае каго-, што-н., старшы па службе; які падпарадкоўвае іншых.

Г. інжынер завода.

Г. сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)