асна́стка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. гл. аснасціць.

2. Снасці, прылады, якімі абсталявана судна, такелаж.

Карабельная а.

3. Тое, што і аснашчэнне (спец.).

А. станкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

станкабудава́нне, ‑я, н.

Галіна прамысловасць звязаная з вырабам станкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

габары́т, -у, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Гранічныя знешнія абрысы прадметаў (збудаванняў, машын, станкоў і пад.), а таксама аб’ём, велічыня прадметаў.

Габарыты вагонаў.

Г. прыбліжэння.

|| прым. габары́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

настро́йшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па настройцы музычных інструментаў, станкоў, механізмаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпаразме́р, ‑у, м.

Спец. Тыповы размер (станкоў, дэталей і пад.). Тыпаразмеры інструментаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаапарату́ра, ‑ы, ж., зб.

Сукупнасць апаратаў, машын і станкоў, якія скарыстоўваюцца ў кінематаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́парт, ‑а, М ‑рце, м.

Рухомы вузел металарэзных і дрэваапрацоўчых станкоў, які ўтрымлівае разец.

[Фр. support.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нала́дчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў. Наладчык такарных аўтаматаў. Працаваць наладчыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парта́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Галоўны ўваход вялікага будынка, архітэктурна аформлены.

2. Канструкцыя ў выглядзе рамы, якая перасоўваецца (па рэйках) або з’яўляецца часткай вялікіх машын, станкоў (спец.).

|| прым. парта́льны, -ая, -ае.

П. кран.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэманта́ж, ‑у, м.

Разборка машын, станкоў, абсталявання і інш. пры рамонце або перамяшчэнні іх на новае месца.

[Фр. démontage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)