обо́рванный

1. абарва́ны, мног. паабрыва́ны;

2. адарва́ны, мног. паадрыва́ны;

3. абарва́ны, спы́нены;

4. абарва́ны; см. оборва́ть;

5. прил. (рваный) абадра́ны, мног. паабдзіра́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абарваць (у 1–3, 6 знач.).

2. у знач. прым. Сарваны; пазбаўлены чаго‑н. Этажэрка з кнігамі — у трэцім куце. Старыя абарваныя шпалеры месцамі заклеены газетамі. Бядуля. // Разарваны, перарваны. Ледзь прычакаўся ён [Алёшка] ранняга вячэрняга змроку. Украдкам агледзеў канцы абарваных шнуроў. Лынькоў. // Апрануты ў ірванае адзенне. Убор дзявочы абарваны, Зблытаныя косы, У вочках толькі рдзяцца слёзы, Як улетку росы. Купала. // Спынены, перапынены. А я не помню Калыханкі гэтай, Вайной абарванай, Недапетай... Скарынкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рванный

1. (о бумаге, платье и т. п.) падра́ны, падзёрты; пашкумата́ны;

2. (о струне, верёвке и т. п.) парва́ны;

3. (прекращённый) парва́ны; разарва́ны; спы́нены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)