Verbum

канкрэ́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (разм.).

Канкрэтныя факты, справы, учынкі.

уме́ючы, прысл.

З уменнем, з веданнем справы.

Гэта трэба рабіць у.

друка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Работнік друкарскай справы, паліграфічнай вытворчасці.

гаспада́рскі, -ая, -ае.

1. гл. гаспадар.

2. Дбайны, руплівы.

Гаспадарскія адносіны да справы.

валаво́дзіць, -во́джу, -во́дзіш, -во́дзіць; незак. (разм.).

Наўмысна зацягваць вырашэнне якой-н. справы; валакіціць.

судагаварэ́нне, -я, н. (спец.).

Вуснае выкладанне справы на судовым пасяджэнні па грамадзянскім іску.

гавары́льня, -і, ж. (разм., неадабр.).

Пасяджэнне ці сход, дзе замест справы займаюцца пустымі размовамі.

прэвалі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (кніжн.).

Пераважаць, мець перавагу.

Павінны п. інтарэсы справы.

тэхніцы́зм, -у, м.

Празмернае захапленне тэхнічным бокам якой-н. справы на шкоду яе сутнасці.

заблы́таны, -ая, -ае.

Цяжкі для разумення, вырашэння.

Заблытаныя справы.

Заблытанае пытанне.

|| наз. заблы́танасць, -і, ж.