Спо́рнік ‘дамавік, які прыносіць спор’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да спор 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плыву́шка ж. (тонкий порошок из спор плауна) ликопо́дий м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мегаспо́ры бот. мегаспо́ры, -спо́р;

мегаспо́ра ед. мегаспо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спо́рны. Гл. спор 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спрэ́чка ж.

1. спор м.;

гара́чая с. — горя́чий спор;

вучо́ныя ~кі — учёные спо́ры;

с. за спа́дчыну — спор из-за насле́дства;

2. (перебранка) спор м., переко́ры ед. нет, препира́тельство ср., пререка́ние ср.;

уступі́ць у ~ку — вступи́ть в пререка́ния;

3. только мн. пре́ния;

~кі па дакла́дзе — пре́ния по докла́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спарыня́ ‘прывітанне з пажаданнем спору’ (Варл.). Да спор 1, спорны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спа́рта ‘драсён, Polygonum L.’ (Мат. Гом.). Відаць, да спор 1, але словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спарня́ ‘кавалак хлеба, які закопваюць у зямлю ў час дажынак, каб на будучы год быў добры ўраджай’ (паст., астрав., Сл. ПЗБ), ‘барада (абрад у час жніва)’ (вілен., ЛА, 3), ‘спор’ (брасл., Сл. ПЗБ), ‘прыбытак’ (Касп.). Да спары́ць ‘добра расці (пра збожжа)’ (Жд. 2), спор, споры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наспары́ць ’нарасці ў вялікай колькасці’ (полац., Нар. лекс.), ’іназбірацца’ (міёр., Нар. сл.). Да спор ’прыбытак, нарашчэнне’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рассу́джваць несов.

1. (выносить решение) рассу́живать; (спор — ещё) разреша́ть;

2. (соображать) рассу́живать, реша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)