снопападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны з выгляду на сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́малаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Малоцячы, выбіць зерне. Вымалаціць сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажы́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дажынак, звязаны з дажынкамі. Дажыначны сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажы́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зажынак, звязаны з зажынкамі. Зажынкавы сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снапо́к, ‑пка, м.

Памянш.-ласк. да сноп. Снапок жыта. Снапкі лёну. Снапок святла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расту́заць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Тузаючы, пазбавіць належнага выгляду. Цяляты растузалі сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́малачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымалаціць.

2. у знач. прым. Абмалочаны. Вымалачаны сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кулі́сак ’сноп, абмалочаны не да канца’ (Нар. лекс.). Балтызм. Параўн. літ. kūlys ’звязка, сноп доўгай саломы’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 14–15).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куле́ць, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў кульнуцца, кульнуць. Крывёю заліўся Жаўнер ля дзвярэй. Кулець за парог і другі, нібы сноп. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Русьня́ ’сноп ільну’ (бешанк., Нар. сл.). Гл. руцня́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)