учыні́цца сов., разг. соверши́ться, произойти́; случи́ться;

і́лася не́шта незвыча́йнае — соверши́лось (произошло́, случи́лось) не́что необы́чное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́рыцца сов.

1. произойти́, случи́ться, приключи́ться, стрясти́сь;

~рылася бяда́ — произошла́ (случи́лась, приключи́лась, стрясла́сь) беда́;

2. безл. (выпасть на чью-л. долю) случи́ться;

~рылася мне адно́йчы заначава́ць у ле́се — случи́лось мне одна́жды заночева́ть в лесу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́цца сов. (случиться) ста́ться; произойти́, приключи́ться;

што ста́лася з хло́пцам? — что ста́лось (произошло́, приключи́лось) с па́рнем?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

случи́вшийся які́ (што) зда́рыўся, які́ (што) вы́паў; які́ (што) тра́піўся; які́ (што) адбы́ўся; см. случи́тьсяI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привести́сь безл., разг. даве́сціся, прыйсці́ся; (случиться) зда́рыцца;

не привело́сь побыва́ть не давяло́ся (прыйшло́ся) пабы́ць, не зда́рылася быць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соверши́ться

1. (произойти) адбы́цца; (случиться) зда́рыцца; ста́цца;

2. (сделаться) зрабі́цца; учыні́цца; (осуществиться) здзе́йсніцца, ажыццяві́цца; (сбыться) збы́цца;

3. (окончиться) ско́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налучы́цца сов., разг.

1. встре́титься;

у ле́се нам налучы́ўся воўк — в лесу́ нам встре́тился волк;

2. (каму, чаму, з кім, чым і без дап.) случи́ться (с кем, чем и без доп.);

хто баі́цца, таму́ ўсё мо́жа н.погов. кто бои́тся, с тем всё мо́жет случи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбы́цца сов. (случиться) произойти́; (осуществиться, окончиться) сверши́ться, соверши́ться; состоя́ться;

адбыло́ся не́шта нечака́нае — произошло́ не́что неожи́данное;

спекта́кль не адбы́ўся — спекта́кль не состоя́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натра́піцца сов.

1. попа́сться, встре́титься, повстреча́ться;

~піўся знаёмы чалаве́к — попа́лся (встре́тился, повстреча́лся) знако́мый челове́к;

2. случи́ться, подверну́ться;

~піўся вы́падак — подверну́лся слу́чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воспосле́довать сов., книжн. (произойти после чего-л., явиться следствием) адбы́цца; вы́йсці; з’яві́цца; (наступить) наста́ць, надысці́; (случиться) ста́цца, зда́рыцца (пасля́ чаго́е́будзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)