пакаёўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ёвак, ж.

Служанка, якая прыбірае пакоі і выконвае некаторыя інш. работы.

Багатыя людзі наймаюць пакаёвак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

субрэ́тка, -і, ДМ -э́тцы, мн. -і, -так, ж.

У старажытных (першапачаткова французскіх) камедыях і вадэвілях: бойкая, вясёлая служанка, давераная сваёй пані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

служи́тельница слу́жка, -кі ж., служа́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камеры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пакаёўка, служанка пры пані ў буржуазна-дваранскім побыце.

[Фр. cameriste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Персанаж старажытных (першапачаткова французскіх) камедый і вадэвіляў — бойкая, вясёлая служанка, давераная сваёй пані.

[Ад фр. soubrette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенно́й​II (от се́ни) се́нечны; се́нны;

сенна́я де́вушка ист. пакаёўка, служа́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пакаёўка ’служанка, якая прыбірала пакоі і выконвала некаторыя іншыя работы’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). З польск. pokojówka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

на́ймічка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Наёмная работніка, служанка; парабчанка. З сямі гадоў аддалі .. [Антолю] у наймічкі да дробных паноў-фальваркоўцаў. Якімовіч. Па багатым хутары ў далёкага дзядзькі .. [жанчына] была як за наймічку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прислу́га ж.

1. (служанка) уст. служа́нка, -кі ж., на́ймічка, -кі ж.;

2. собир., уст. слу́гі, род. слуг мн.; (челядь) чэ́лядзь, -дзі ж.;

3. воен. прыслу́га, -гі ж.;

оруди́йная, пулемётная прислу́га гарма́тная, кулямётная прыслу́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Службі́ста ‘добры працаўнік’ (смарг., беласт., Сл. ПЗБ). З польск. służbista ‘тс’. Таксама з польскай прыметнік службо́вы (ТСБМ) < służbowy і дыял. служонца, служо́нцая ‘служанка’ (Сл. ПЗБ) < służący.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)