скуса́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад скусаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абаджга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (разм.).
1. Скусаць (пра пчол, сляпнёў, аваднёў і пад.).
2. Апячы крапівою.
А. ногі жыгучкай.
|| звар. абаджга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абаджга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Скусаць, пакусаць (пра пчол, аваднёў і інш.); апячы (крапівою).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закуса́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Змучыць, замучыць укусамі; абкусаць, скусаць. Закусалі камары.
закуса́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць кусаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изъе́сть сов.
1. з’е́сці, пае́сці; (источить — ещё) стачы́ць, патачы́ць;
2. (искусать) разг. скуса́ць, пакуса́ць;
3. (о едких веществах) раз’е́сці, мног. параз’яда́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раз’е́сці, ‑есць; ‑ядуць; пр. раз’еў, ‑ла; зак., каго-што.
1. Разбурыць, прычыніць пашкоджанні чаму‑н. (пра едкія рэчывы). Кіслага раз’ела руку. □ Адклеіць газету ад вечка Міхалькова куфэрка не ўдалося: клей раз’еў паперу, яна ламалася. Жычка. // Скусаць да крыві.
2. перан. Разбуральна, пагібельна ўздзейнічаць на каго‑, што‑н. — Раз’ела цябе хцівасць, растачыла тваю душу гэта старая хвароба, як шашаль дрэва. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссячы́ і ссе́кчы, ссяку, ссячэш, ссячэ; ссячом, ссечаце, ссякуць; пр. ссек, ‑ла; зак., каго-што.
1. Моцным ударам (якой‑н. вострай прылады) аддзяліць ад асновы. [Андрэй:] — Хочаш ссекчы дрэва, дык у камель тапаром, у камель. Пташнікаў. Тут, у вёсцы, елкі лапамі шыбы праціраюць! Якую хочаш, ссячы, спаві яе, бы дзіця, аборкай, ускінь на спадарожны грузавік. Лось. Дзічка аднабокая, абгарэлая — усе хаты перастаяла, да новай лепіцца. І карысці з яе нібы ніякай, а шкада ссекчы. Хадановіч. // Высечы поўнасцю (лес, дрэвы); знішчыць. Трэба было да вясны ссячы і прывесці ў парадак дзялянку, якую адвялі калгасу. Ермаловіч. [Ціток:] — Лесу на гэтыя акопы трэба — божа мой колькі. Ссякуць усю пушчу, ды і яшчэ мала будзе. Лобан.
2. Зрабіць дробным, пасячы якой‑н. прыладай. Ссячы бульбу.
3. Секучы (шабляй і пад.), б’ючы (палкай і пад.), знішчыць. Ссячы ўсю крапіву ля плота. // перан. Забіць чаргой з кулямёта і пад. Афіцэра Бондар скасіў аўтаматнай чаргой, ссек аднаго салдата, які кінуўся ўцякаць па агародзе. Навуменка.
4. Рассячы чым‑н. вострым у многіх месцах. // Збіць, пабіць, сцябаючы чым‑н. Ссячы пугай спіну. / Пра град, дождж і пад. Град ссек усе буракі. // перан. Спярэсціць (пра хваробу, маршчыны і пад.). Воспа ссекла твар.
5. Пакусаць у многіх месцах; скусаць. Маскіты ссеклі рукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)