искриви́ть сов., в разн. знач. скрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замамы́ліць

‘скрывіць, надзьмуць твар’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замамы́лю замамы́лім
2-я ас. замамы́ліш замамы́ліце
3-я ас. замамы́ліць замамы́ляць
Прошлы час
м. замамы́ліў замамы́лілі
ж. замамы́ліла
н. замамы́ліла
Загадны лад
2-я ас. замамы́ль замамы́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час замамы́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скаму́рдзіць

‘скрывіць твар’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скаму́рджу скаму́рдзім
2-я ас. скаму́рдзіш скаму́рдзіце
3-я ас. скаму́рдзіць скаму́рдзяць
Прошлы час
м. скаму́рдзіў скаму́рдзілі
ж. скаму́рдзіла
н. скаму́рдзіла
Загадны лад
2-я ас. скаму́рдзі скаму́рдзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час скаму́рдзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закрыві́ць, ‑крыўлю, ‑крывіш, ‑крывіць; зак., што.

Разм. Зрабіць крывым; скрывіць. Закрывіць вухналь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакарэ́жыць

‘скрывіць, сагнуць, сказіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакарэ́жу пакарэ́жым
2-я ас. пакарэ́жыш пакарэ́жыце
3-я ас. пакарэ́жыць пакарэ́жаць
Прошлы час
м. пакарэ́жыў пакарэ́жылі
ж. пакарэ́жыла
н. пакарэ́жыла
Загадны лад
2-я ас. пакарэ́ж пакарэ́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакарэ́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

покриви́ть сов. пакрыві́ць, скрыві́ць;

◊

покриви́ть душо́й пакрыві́ць душо́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скле́ндзіць ‘скрывіць, скруціць’ (ТС). Няясна. Параўн. польск. sklęczyć ‘сагнуць у дугу, скрывіць’, што аднак далёкае ў фармальных адносінах. Санько (Крыўя, 1996, 1, 92) выводзіць з літ. sklendė ‘засаўка; закрутка’, параўн. кленды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скасабо́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Пахіліць набок; скрывіць. / у безас. ужыв. Каб быў трываласці запас, Каб дом не скасабочыла, Бяруць заўсёды ватэрпас — Дарадчыка рабочага. Гаўрусёў.

2. Скрывіць; зрабіць касабокім. — Кузьміч! — Звярнуўся да яго рабочы, — Чаго ты зморшчыўся, раскіс?.. А мо радыкуліт цябе так скасабочыў? Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.

Разм.

1. Скрывіць, пагнуць у многіх месцах; пакарабаціць. Перакарабаціць кнігу.

2. Пакарабаціць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искорёжить сов., разг. пакараба́ціць; пакруці́ць, скруці́ць; сагну́ць, пагну́ць; скрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)