исты́кивать несов., разг. сты́кваць; (искалывать) ско́лваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паско́лваць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Скалоць усё, многае (гл. скалоць¹).

П. ломам лёд.

2. і без дап. Сколваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сколваць ​1 — скалоць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́лка I ж. ско́лка, скол м.; см. ско́лваць I

ско́лка II ж. ско́лка; см. ско́лваць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паско́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Скалоць усё, многае.

2. і без дап. Сколваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́лванне I ср. ска́лывание; ско́лка ж., скол м.; см. ско́лваць I

ско́лванне II ср. ска́лывание, ско́лка ж.; см. ско́лваць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́лывать несов., в разн. знач. ско́лваць; (булавкой — ещё) сашпі́льваць, сашпіля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́лвацца I несов., возвр., страд. ска́лываться; см. скало́цца I, ско́лваць I

ско́лвацца II несов., возвр., страд. ска́лываться; иска́лываться; см. скало́цца II, ско́лваць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паско́лваць², -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Скалоць, змацаваць разам (шпількай) усё, многае.

П. кавалкі матэрыі.

2. каго-што. Параніць у многіх месцах або многіх чым-н. вострым, калючым.

П. ногі ржышчам.

3. каго-што і без дап. Сколваць некаторы час (гл. скалоць²).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпі́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

1. Прыстасаванне ў выглядзе вілачкі для заколвання валасоў.

Сколваць валасы шпількай.

2. Засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне — галоўку.

Заколваць кішэню шпількай.

3. Іголка з каляровай галоўкай для аздаблення жаночага галаўнога ўбору.

4. Тонкі і высокі абцас на жаночым туфлі (разм.).

5. перан. З’едлівая заўвага (разм.).

Падпусціць шпільку каму-н.

|| прым. шпі́лечны, -ая, -ае (да 1—3 знач.) і шпі́лькавы, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)