збо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. сабраць.

2. Складка на адзежыне, матэрыяле.

Спадніца ў зборкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́лда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, фа́лд і -аў, ж.

1. Трубкападобная складка на адзенні.

2. Задняе крысо пінжака, мундзіра і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маршча́к, -ка́ м., разг. скла́дка ж., морщи́на ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маршчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Складка, згіб на скуры твару, цела, а таксама няроўнасць на паверхні чаго-н.

|| памянш. маршчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запрасава́цца, ‑суецца; зак.

Зрабіцца гладкім, роўным у выніку прасавання. Складка добра запрасавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакліна́ль, ‑і, ж.

Спец. Складка горных парод, якая характарызуецца паралельным размяшчэннем пластоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінкліна́ль, ‑і, ж.

У геалогіі — складка пластоў горных парод, павернутая выпукласцю ўніз.

[Ад грэч. synkliniai — схілы процілеглых гор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінкліна́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сінкліналі. Сінклінальныя даліны. Сінклінальная складка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тлушчавая складка ў брушыне.

2. Прыстасаванне для герметызацыі адтулін, праз якія праходзяць рухомыя часткі механізмаў — валы, штокі і пад. (спец.).

|| прым. са́льнікавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Сустрэчная складка на спадніцах і інш. Спадніца з бантоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)