скла́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скла́дка скла́дкі
Р. скла́дкі скла́дак
Д. скла́дцы скла́дкам
В. скла́дку скла́дкі
Т. скла́дкай
скла́дкаю		 скла́дкамі
М. скла́дцы скла́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Роўна складзеная ў дзве столкі і загнутая палоска на тканіне, паперы.

Пашыць спадніцу ў складкі.

2. Прамалінейны згіб на штаніне.

Штаны з адпрасаванымі складкамі.

3. Няроўнасць, хвалісты згіб на тканіне, паперы.

С. на паліто.

4. Адвісласць або маршчына на скуры, целе.

Адвіслыя складкі на шыі.

5. Згіб у пластах зямной кары.

Складкі горных парод (спец.).

|| памянш. скла́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скла́дка I ж., в разн. знач. скла́дка;

распаро́ць ~ку — распоро́ть скла́дку;

~кі зямно́й кары́ — скла́дки земно́й коры́

скла́дка II ж.: ка́зка-с. нар.-поэт. ска́зка-скла́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скла́дка​I

1. (ткани, бумаги) скла́дка, -кі ж.;

2. (лица) маршчы́на, -ны ж.;

3. геол. скла́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скла́дка​II

1. уст.; см. скла́дывание;

2. уст.; см. скла́дчина;

3. / ска́зка-скла́дка нар.-поэт. ка́зка-скла́дка, род. ка́зкі-скла́дкі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Складзеная ў дзве столкі і загнутая палоска (на тканіне, паперы і пад.). Сынклета Лукічна апусціла галаву і доўга моўчкі перабірала складкі спадніцы. Шамякін. // Прамалінейны згіб на тканіне, паперы і пад. Усё было тое самае ў абліччы гэтага чалавека: у яго акуратным касцюме, у дакладнай складцы штанін. Лынькоў.

2. Няроўнасць, хвалісты згіб на тканіне, паперы і пад. Шаўковая накідка павісла пышнымі складкамі па баках. Мурашка. [Васіль] пакручваў вусікі, рыпеў па хаце новымі ботамі, без патрэбы зганяў на спіне складкі на гімнасцёрцы. Васілевіч. // Адвісласць або маршчына на скуры, целе. Дуброўскі быў яшчэ малады чалавек, вельмі паўнацелы, з гладзенькай адвіслай складкай пад падбародкам. Мележ. — Антаніна Мікалаеўна? — задумаўся Бярозін, і ў яго між [броваў] з’явіліся тры рэзкія складкі. Шчарбатаў.

3. Хвалепадобны згіб пластоў зямной кары. Складкі зямной кары. Складкі горных парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скла́дка​II гл узнос

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скла́дка​I ж Fálte f -, -n; Rúnzel f -, -n, Fúrche f -, -n (зморшчына);

скла́дка мясцо́васці геал Bódenwelle f -, -n, Geländefalte f;

скла́дкі зямно́й кары́ геал Érdfalten pl;

утварэ́нне скла́дак Fáltung f -;

глыбо́кая скла́дка tief éingelegte Fálte;

у скла́дку in Fálten;

скла́дка на штана́х Bügelfalte f;

у дро́бную скла́дку gefáltet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

складка

Том: 31, старонка: 333.

img/31/31-333_1948_Складка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

складка, зборка, фалда, фальбона

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)