паскалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скалупаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Абл. Скалупаць. [Сёмка:] — Толькі, відаць, не скалупіш таго, што прыкіпела... Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скарпа́ць ‘скалупаць’ ‘зрыць’ (Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), скорпа́ць ‘скалупнуць’ (ТС). Гл. корпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скалупа́ны разг.

1. сколу́панный;

2. исковы́рянный; исколу́панный;

1, 2 см. скалупа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)