сяло́, -а́, мн. сёлы і (з ліч. 2, 3, 4) сялы́, сёл, н.
1. Вялікая вёска, гаспадарчы і адміністрацыйны цэнтр сельскага раёна для навакольных паселішчаў, а таксама любы населены пункт негарадскога тыпу.
Працаўнікі сёл.
2. зб. Сельская мясцовасць, яе жыхары.
Культурная работа на сяле.
|| прым. се́льскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вёска, -і, ДМ вёсцы, мн. -і, -сак, ж.
1. Сельскае паселішча.
Жыць у вёсцы.
2. адз. Сельская мясцовасць.
Паехаў працаваць на вёску.
3. адз. Жыхары вёскі, вясковае насельніцтва.
Культурны рост вёскі.
|| памянш. вёсачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. вяско́вы, -ая, -ае.
Вясковыя ростані.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шко́ла в разн. знач. шко́ла, -лы ж.;
вы́сшая шко́ла вышэ́йшая шко́ла;
шко́ла-интерна́т шко́ла-інтэрна́т;
сре́дняя шко́ла сярэ́дняя шко́ла;
нача́льная шко́ла пачатко́вая шко́ла;
се́льская шко́ла се́льская шко́ла;
романти́ческая шко́ла лит. раманты́чная шко́ла;
пройти́ хоро́шую шко́лу прайсці́ до́брую шко́лу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаспада́рка ж., в разн. знач. хозя́йство ср.;
наро́дная г. — наро́дное хозя́йство;
се́льская г. — се́льское хозя́йство;
займа́цца ~кай — занима́ться хозя́йством
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гаспада́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Спосаб вытворчасці, сукупнасць вытворчых адносін таго ці іншага грамадскага ўкладу.
Натуральная г.
2. Вытворчасць, эканоміка.
Народная г. краіны.
Сельская г.
3. Абсталяванне якой-н. вытворчасці.
Г. трактарнага завода.
4. Рэчы, прадметы, якія патрэбны ў быце.
Абзавесціся гаспадаркай.
5. Вытворчая адзінка, пераважна сельскагаспадарчая.
Сялянскія гаспадаркі.
Кіраваць гаспадаркай.
6. Заняткі па ўпарадкаванні быту, доглядзе жылля і пад.
Займацца гаспадаркай.
Хатняя г.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інтэліге́нцыя, ‑і, ж.
Грамадскі слой людзей, якія прафесіянальна займаюцца разумовай, пераважна складанай творчай працай, развіццём і распаўсюджаннем культуры. Савецкая інтэлігенцыя. Народная інтэлігенцыя. // зб. Людзі, якія належаць да гэтага сацыяльнага слоя; інтэлігенты. Тэхнічная інтэлігенцыя. Сельская інтэлігенцыя. □ У той час, калі сябры купаліся, на ганку фельчарскага пункта сядзеў гурток панямонскай інтэлігенцыі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздро́блены
1. прич., в разн. знач. раздроблённый, раздро́бленный; см. раздрабі́ць;
2. прил. (разобщённый) раздроблённый, раздро́бленный;
~ная се́льская гаспада́рка — раздроблённое се́льское хозя́йство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адрадзі́цца сов.
1. (возобновиться) возроди́ться;
у но́вых умо́вах се́льская гаспада́рка ху́тка ~дзі́лася — в но́вых усло́виях се́льское хозя́йство бы́стро возроди́лось;
2. (стать вновь жизнедеятельным) возроди́ться, воскре́снуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяло́ ср.
1. село́, селе́ние;
2. се́льская ме́стность, се́льское населе́ние; село́, дере́вня ж.;
◊ ні к сялу́ ні к го́раду — ни к селу́ ни к го́роду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вёска, ‑і, ДМ вёсцы; Р мн. ‑сак; ж.
1. Сельскае паселішча. Палеская вёска. □ Вёска, дзе была.. школа, спадабалася мне — невялікая, з адной толькі вуліцай, і ўся нібы замаскіраваная ў зеляніне. Кавалёў.
2. Сельская мясцовасць. Паехаў працаваць на вёску. // Жыхары вёскі; сялянства, вясковае насельніцтва. [Мужык:] — [Хлопчык] як пачне іграць на дудачцы, дык уся вёска збягаецца слухаць. Якімовіч. З вёскі змываць дакастрычніцкі бруд — Задача мая ўдарная. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)