турэ́цкі туре́цкий;

◊ як т. святы́ — как туре́цкий свято́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

айце́ц, айца́, м.

1. Святар.

Святы а.

А.

Павел (зварот да святара).

2. разм. Бацька.

Ці яў мамкі не радзілася, ці ў айца не гадавалася (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Угодлівы чалавек (разм.).

2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў Богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| ж. уго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свя́тасць ж., в разн. знач. свя́тость; см. святы́ 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастры́чнік, -а, м.

1. Дзясяты месяц каляндарнага года.

2. (з вялікай літары). Рэвалюцыя 1917 года, а таксама яе гадавіна 7 лістапада (25 кастрычніка па старым стылі).

Свята Кастрычніка.

|| прым. кастры́чніцкі, -ая, -ае.

Кастрычніцкія святы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прападо́бны, ‑ая, ‑ае.

У праваслаўнай царкве — эпітэт «святых» з манахаў, які азначае: праведны, святы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нны, -ая, -ае.

1. Выключна важны, асабліва пачэсны, святы (у 4 знач.; высок.).

С. абавязак.

С. доўг.

2. У рэлігіі: які валодае святасцю, адпавядае рэлігійнаму ідэалу; боскі.

С. абрад.

Свяшчэннае пісанне.

3. Недатыкальны, непарушны.

Свяшчэнная граніца нашай краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агія...,

Першая частка запазычаных складаных слоў царкоўнага паходжання, якая адпавядае слову «святы», напрыклад: агіябіяграфія, агіяграфія і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цудатво́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. У хрысціянстве: святы, які праславіўся дарам тварыць цуды (у 1 знач.).

У кутку гарэла лампадка перад абразамі цудатворцаў.

2. перан. Той, хто робіць што-н. дзівоснае, надзвычайнае.

Гэта быў не проста ўрач, а сапраўдны ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Свя́тцы ‘святыя’ (Бяльк.), ‘веруючыя, багамольныя’ (Ян.), параўн. рус. свя́тцы ‘кніга святых і царкоўных свят’, што ад свя́тец ‘святы, праведнік’ < ст.-слав. свѧтьць ‘тс’ (Трубачоў, Дополн., 3, 584). Апошняе ад святы́. Гл. Фасмер, 3, 584.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)