Verbum

па́стыр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Святар як кіраўнік паствы.

|| прым. па́стырскі, -ая, -ае.

свяшчэ́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і святар.

|| прым. свяшчэ́нніцкі, -ая, -ае.

ба́цюшка, -і, мн. -і, -аў, м.

Поп, святар, а таксама зварот да яго.

Сельскі б.

іерэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Тое, што і святар праваслаўнай царквы.

|| прым. іерэ́йскі, -ая, -ае.

англіка́нскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да англіканства — пануючай у Англіі разнавіднасці пратэстанцкай рэлігіі.

Англіканская царква.

А. святар.

протаіерэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

У хрысціянскай царкоўнай епархіі: старшы святар (настаяцель) храма.

|| прым. протаіерэ́йскі, -ая, -ае.

настая́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Кіраўнік праваслаўнага або каталіцкага мужчынскага манастыра; ігумен; абат.

2. Старшы святар у праваслаўнай царкве.

спаве́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Святар, які прымае споведзь.

2. Той, хто прыйшоў на споведзь.

|| ж. спаве́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.