пааплыва́ць, ‑ае; зак.

Аплыць — пра ўсё, многае. Свечкі пааплывалі. Твары пааплывалі. Берагі пааплывалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́чалка ’ўдзельніца вясельнага абраду ў маладога, якая трымае свечкі’ (ТС). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стэары́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэарыну, атрыманы з стэарыну. Стэарынавыя свечкі. // Здабыты са стэарыну. Стэарынавая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагарэ́ць сов., прям., перен. догоре́ть;

све́чкі ~рэ́лі — све́чи догоре́ли;

зара́ ~рэ́ла — заря́ догоре́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсве́чнік, ‑а, м.

Падстаўка для свечкі ці свечак. Пасярэдзіне [століка] гарэла свечка, празрысты стэарын сцякаў на медны танканогі падсвечнік. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Амаль пусты, но зусім пусты. У паўпустым вагоне трэцяга класа гарэлі дзве свечкі ў ліхтарах. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

све́чачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свечкі (у 1 знач.). Свечачны агарак. // Прызначаны для свечак. Свечачная падстаўка. Свечачнае сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міча́лка ’адна з дзявочых вясельных пасад; яе займала сястра маладога: сядзела побач з братам маладога і трымала васковыя свечкі’ (ТС). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ша́басавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шабасовы. Многа было ў мястэчку і такіх хат, у якіх у пятніцу вечарам запальвалі шабасавыя свечкі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́крак 1, сукра́к ’смольны корч са скручанымі слаямі’ (ст.-дар., Сл. ПЗБ; Нар. сл., ПСл, Сцяшк. Сл.; лельч., Жыв. сл.; ЛА, 5), ’цурка’ (Нар. Гом.), ’палена з мноствам сукоў’ (хойн., Арх. ГУ), сукра́к ’вузел на нітцы’ (Сл. Брэс.; пін., Шатал.; ЛА, 5), су́кырак ’скрутак, завіток, кучаравінка’ (Бяльк.). Гл. сукро, сукарак.

Сукра́к 2 ’лядзяш’ (люб., Сл. ПЗБ). Да папярэдняга, г. зн. ’скручаны’. Да семантыкі параўн. сукаць свечкі ’матаючы ў гарачы воск, рабіць свечкі’, гл. сукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)