Verbum

краязна́вец, -на́ўца, мн. -на́ўцы, -на́ўцаў, м.

Чалавек, які займаецца вывучэннем свайго краю, краязнаўствам.

бяздо́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м. (разм.).

Той, хто не мае свайго жылля і сям’і.

навяза́цца, -вяжу́ся, -вя́жашся, -вя́жацца; -вяжы́ся; зак. (разм.).

Напрасіцца; дамагчыся свайго назойлівымі просьбамі.

Н. ў сябры.

нерухо́мы, -ая, -ае.

1. Які не рухаецца, застаецца ўвесь час на адным месцы.

Н. блок.

Стаяць нерухома (прысл.).

2. перан. Які не змяняе свайго выразу.

Н. позірк.

3. У граматыцы: які не мяняе свайго месца (пра націск).

|| наз. нерухо́масць, -і, ж.

патрыяты́зм, -у, м.

Адданасць і любоў да сваёй Айчыны, да свайго народа.

|| прым. патрыяты́чны, -ая, -ае.

самасвядо́масць, -і, ж.

Поўнае разуменне сваёй сутнасці, свайго значэння, сваёй ролі ў жыцці, грамадстве.

Нацыянальная с.

я́частва, -а, н. (разм., іран.).

Бесцырымоннае высоўванне на першы план самога сябе, свайго «я» як праяўленне эгаізму.

густаўшчы́на, -ы, ж. (разм.).

Ацэнка якіх-н. з’яў толькі з пункту гледжання свайго суб’ектыўнага густу (у 2 знач.).

віртуо́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дасканала валодае тэхнікай свайго мастацтва, а таксама наогул сваёй справы.