перапрэ́ць, ‑эе; зак.
Сапрэць поўнасцю, цалкам; перагніць. Угнаенне добра перапрэла. Перапрэла леташняе лісце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.
Сапрэць, сапсавацца ад сырасці і цяпла або стаць запалёным ад перагравання і поту (пра скуру).
Сена папрэла.
Пад пахамі папрэла (безас.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Стыне́ць ‘сатлець, сапрэць’ (Юрч.). Гл. тынець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падапрэ́ць, ‑эе; зак.
1. Крыху, злёгку сапрэць; сапрэць знізу. — Павел Паўлавіч, — падаючы ўзор азіміны, звярнуўся Верамейчык да Шаманскага, — па нізінах жыта крыху падапрэла. Дуброўскі.
2. Разм. Крыху падтаць. Пасярэдзіне [ракі] то моцна, можна было б прайсці смела, а .. каля берагоў, пад вадою, лёд мог падапрэць і паламацца. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сапрэ́лы
1. сопре́вший;
2. истле́вший;
3. вспоте́вший;
1-3 см. сапрэ́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дапрэ́ць, ‑эе; зак.
1. Даварыцца на невялікім агні; дастаткова ўпрэць. Мяса дапрэла.
2. Канчаткова сапсавацца ад вільгаці і цяпла; сапрэць. Сена дапрэла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Збу́цве́ць, збутле́ць, збутне́ць, збутве́ць ’згнісці, сапрэць, струхлець’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, да буцвець, звязанага з батва (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
збуцве́ць, ‑ее; зак.
Гніючы, ператварыцца ў парахню; сапрэць, струхлець. Зробленыя з альховых ці бярозавых плашак, .. [буданы] за тры гады збуцвелі, зараслі крапівай і хмызняком. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Здуле́ць ’сапрэць’ (Сл. паўн.-зах.). З прэфіксам з‑ ад дулець ’тлець; пыліць’ (гл.), якое мае паралель у рус. дулеть, смал., арл. ’гарэць, тлець, а таксама ў літ. dūlė́ti ’прэць, тлець’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перагарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.
1. Пераламацца ад гарэння ці моцнага нагрэву, трэння.
Вось перагарэла.
2. Сапсавацца ад доўгага гарэння, моцнага награвання.
Лямпачка перагарэла.
3. Сатлець, сапрэць.
Гной перагарэў.
4. перан. Знікнуць, прайсці, прытупіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.).
Гнеў перагарэў.
|| незак. перагара́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е і перага́рваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)