рыбхо́з (ры́бное хозя́йство) рыбга́с, -са м. (ры́бная гаспада́рка);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гастрано́мія, ‑і, ж.

1. Тонкае разуменне і веданне кулінарнага майстэрства.

2. Харчовыя прадукты высакаякаснага прыгатавання. Рыбная гастраномія.

[Фр. gastronomie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́лодь ж., собир. маля́ўкі, -ля́вак;

ры́бная мо́лодь ры́бныя маля́ўкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Баўця́к ’рыбная сець’. Гл. бо́ўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́жалка ж., спец. (рыбная) ры́бнік, -ка м., садо́к, -дка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мука́, -і́, ДМ муцэ́, ж.

1. Прадукт размолу збожжа.

Жытняя м.

Кукурузная м.

Кармі мукою, дык пойдзе рукою (прыказка). Перамелецца — м. будзе (прыказка).

2. Размолатыя або расцёртыя ў парашок якія-н. жывёльныя ці мінеральныя рэчывы.

Рыбная м.

|| прым. мучны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азёрна-ры́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азёрна-ры́бны азёрна-ры́бная азёрна-ры́бнае азёрна-ры́бныя
Р. азёрна-ры́бнага азёрна-ры́бнай
азёрна-ры́бнае		 азёрна-ры́бнага азёрна-ры́бных
Д. азёрна-ры́бнаму азёрна-ры́бнай азёрна-ры́бнаму азёрна-ры́бным
В. азёрна-ры́бны (неадуш.)
азёрна-ры́бнага (адуш.)		 азёрна-ры́бную азёрна-ры́бнае азёрна-ры́бныя (неадуш.)
азёрна-ры́бных (адуш.)
Т. азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнай
азёрна-ры́бнаю		 азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнымі
М. азёрна-ры́бным азёрна-ры́бнай азёрна-ры́бным азёрна-ры́бных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запаве́днік, ‑а, м.

Тэрыторыя, на якой для аховы або развядзення каштоўных народ жывёлы і раслін забаронена паляванне, рыбная лоўля, высечка дрэў і інш. Белавежская пушча з’яўляецца дзяржаўным запаведнікам. Бярэзінскі запаведнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́бны в разн. знач. ры́бный;

~ная ло́ўля — ры́бная ло́вля;

р. суп — ры́бный суп;

~нае во́зера — ры́бное о́зеро

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́ба, -ы, мн. -ы, рыб, ж.

1. Вадзяная пазваночная жывёліна з канечнасцямі ў выглядзе плаўнікоў, якая дыхае жабрамі.

Касцявыя рыбы.

Драпежная р.

Рачная, марская р.

Біцца як р. аб лёд (пакутліва шукаць выйсце з цяжкага становішча; разм.). Адчуваць сябе дзе-н. як р. ў вадзе (натуральна, проста, добра; разм.). У каламутнай вадзе рыбу лавіць (перан.: мець выгаду, карыстаючыся няяснасцю абставін; разм., неадабр.).

2. Частка тушы (тушкі) такой жывёліны, якая ўжыв. ў ежу.

Смажаная, вэнджаная, салёная р.

Р. пад марынадам.

|| памянш. ры́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж. (ласкавы зварот да жанчыны, дзіцяці; разм.).

|| прым. ры́бны, -ая, -ае і ры́бін, -а (да 1 знач.).

Рыбная лоўля.

Рыбная прамысловасць.

Рыбныя катлеты.

Рыбны дзень (у які гатуюцца рыбныя, а не мясныя стравы). Рыбіна луска.

Рыбін тлушч (вадкі тлушч з печані трасковых рыб).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)