коро́нный каро́нны;

коро́нная роль театр. каро́нная ро́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гегемо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто з’яўляецца галоўным над кім-, чым-н., каму належыць кіруючая роля ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каро́нны в разн. знач. коро́нный;

~нная ро́ля — коро́нная роль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арганізу́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які выконвае функцыю арганізатара. Арганізуючая роля партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

травесці́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да травесці. Травесційная роля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хад, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. выйсці.

2. З’яўленне на сцэне дзеючай асобы.

3. Месца, праз якое выходзяць.

Нара мае два выхады.

Запасны в.

4. перан. Спосаб выйсця з якога-н. становішча.

5. Колькасць вырабленага прадукту (спец.).

В. круп першым гатункам.

|| прым. выхадны́, -а́я, -о́е (да 2, 3 і 5 знач.).

Выхадная роля (нязначная, другарадная роля ў тэатральным прадстаўленні). В. прадукт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інжэню́,

Сцэнічная роля прастадушнай, наіўнай дзяўчыны. // Актрыса, якая выконвае такія ролі.

[Фр. ingénue.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Сэнс, тое, што дадзены прадмет (слова, знак, жэст) абазначае.

Прамое і пераноснае з. слова.

2. Важнасць, значнасць, роля.

Гістарычнае з.

Гэтай сустрэчы надаецца вялікае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выхава́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выхавання. Выхаваўчая работа, роля, установа. Выхаваўчы працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)