распыле́нне ср., прям., перен. распыле́ние; см. распылі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распы́льваць несов., прям., перен. распыля́ть; см. распылі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распыле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. распыляць — распыліць і распыляцца — распыліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаапі́раваць

‘распыліць (распыляць) метал і напырснуць (напырсківаць) яго на паверхню чаго-небудзь (шаапіраваць што-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шаапі́рую шаапі́руем
2-я ас. шаапі́руеш шаапі́руеце
3-я ас. шаапі́руе шаапі́руюць
Прошлы час
м. шаапі́раваў шаапі́равалі
ж. шаапі́равала
н. шаапі́равала
Загадны лад
2-я ас. шаапі́руй шаапі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шаапі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распы́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад распыліць.

2. у знач. прым. Які мае выгляд пылу, з’яўляецца пылам. Распыленая глеба.

3. у знач. прым. Не злучаны ў адно цэлае; раздроблены. Распыленыя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)