параскіда́ць сов. (о многом, о многих)

1. разброса́ть, раскида́ть; размета́ть, расшвыря́ть;

2. разру́шить, развороти́ть; разори́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

полуразори́ть сов., разг.

1. (наполовину разорить, разрушить) паўзруйнава́ць, паўразбуры́ць; (наполовину опустошить) паўспусто́шыць;

2. (сделать полунищим) паўразары́ць, даве́сці да паўгале́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбуры́ць I сов.

1. разру́шить, развали́ть; разори́ть;

р. хлеў — разру́шить (развали́ть) сара́й;

р. птушы́нае гняздо́разори́ть пти́чье гнездо́;

2. перен. разру́шить, развали́ть;

р. гаспада́рку — разру́шить (развали́ть) хозя́йство;

3. перен. разру́шить;

р. пла́ны (надзе́і) — разру́шить пла́ны (наде́жды)

разбуры́ць II сов., тех. разбури́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растрэ́сці сов.

1. (разбросать) растрясти́, раструси́ть, развороши́ть;

р. се́на — растрясти́ (раструси́ть, развороши́ть) се́но;

2. разг. растеря́ть;

3. (нарушить единство чего-л.) растрясти́;

р. сноп — растрясти́ сноп;

4. перен., разг. разру́шить, разори́ть;

р. гаспада́рку — разру́шить (разори́ть) хозя́йство;

5. перен., разг. (истратить, израсходовать много, зря) растрясти́;

6. (тряской утомить, измучить) растрясти́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разоре́ние

1. (действие) разбурэ́нне, -ння ср.; спусташэ́нне, -ння ср.; разарэ́нне, -ння ср.; давядзе́нне да гале́чы;

2. (состояние) разарэ́нне, -ння ср., збядне́нне, -ння ср., згале́нне, -ння ср.; см. разори́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разары́ць, разара́ць ’пазбавіць дастатку, багацця’, ’давесці да беднасці’ (ТСБМ), разары́цца ’пагоршыцца’ (Ян.), укр. розори́ти ’зруйнаваць; спустошыць’, рус. разори́ть, серб.-харв. разо̀рити, ст.-слав. разорити. Да прасл. *orz‑oriti, гл. раз-, другая частка прадстаўлена ў балг. о́ря ’рушыць’, дыял. серб. о̀рити ’тс’, ст.-слав. орити ’казіць, разбураць’, суадносіцца з іншай ступенню рэдукцыі з літ. ìrti, лат. ǐřt ’аддзяліць, адлучыць’, роднаснага з хец. h̬arra‑ ’ламаць, разбураць, драбіць’ (Фасмер, 3, 435; Глухак, 520; ESJSt, 10, 593). Сюды ж разура́ць, разу́рываць ’разбураць’, ’штурхаць на бушаванне, буянства’, разура́цца ’бушаваць, буяніць’, разура́нне ’бушаванне, буянства’, разура́ный, разура́тый, разу́рываный ’разбураны’ (Юрч. СНЛ), разарэ́нне ’разбурэнне’, ’рабаванне’ (ТСБМ), ’разбурэнне’, ’бяда, клопаты’, ’нашэсце ворага’ (Нас.), разо́р ’непрыемнае становішча’ (Нас.), ’разлад’ (Ян.), ’разарэнне’ (Гарэц.), разо́ра ’разарэнне’, ’трывога, непакой’, ’сварка, разрыў’ (Нас., Гарэц.), ’няпэўнасць думак’ (Бяльк.), з падобнымі значэннямі укр. розо́р, рус. разоре́ние ’разбурэнне, рабаване’, рус. дыял. разо́ровать ’бушаваць, буяніць, біць, ламаць’, серб.-харв. разу̀рити ’разбурыць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абадра́ць сов.

1. (снять кору, оболочку, обивку и т.п.) ободра́ть;

2. (сделать царапины) оцара́пать;

3. (очистить от костры) очеса́ть;

а. пяньку́ — очеса́ть пеньку́;

4. разг. (отнять всё, разорить) ободра́ть, обобра́ть;

а. як лі́пку — ободра́ть как ли́пку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)