прапішчэ́ць

‘утварыць піск; сказаць пісклявым голасам што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прапішчу́ прапішчы́м
2-я ас. прапішчы́ш прапішчыце́
3-я ас. прапішчы́ць прапішча́ць
Прошлы час
м. прапішчэ́ў прапішчэ́лі
ж. прапішчэ́ла
н. прапішчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. прапішчы́ прапішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прапішчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коніка ​2. Конікавы строкат. Конікавы піск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взвизг м., разг. віск, род. ві́ску м., піск, род. пі́ску м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драселі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Зніжаць піск вадкасці, пары, газу пры працяканні праз звужаную адтуліну, вентыль і пад. без цеплаабмену са знешнім асяроддзем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пісь — пра піск (мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

піскатня́, ‑і, ж.

Разм. Працяглы многагалосы піск. Ад нечаканасці і страху я застыў на месцы і прастаяў так, не варухнуўшыся, з паўгадзіны, пакуль не сціх іх [пацукоў] шэлест і піскатня. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагата́нне, ‑я, н.

1. Тое, што і рогат.

2. Абл. Іржанне (пра коней). Крыкі гандляроў, смех гуляючых, рагатанне коней, рык гавяды, піск свіней — усё злівалася ў адну шумную басавую ноту. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піскуце́ць (пыскутыты) ’пішчаць’ (кам., ЖНС). З *pisk‑otь, гл. піск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шаргаце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шаргацець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Потым чуецца слабае шаргаценне тапачак, і дзверы адчыніліся. Марціновіч. Шаргаценне цішэе, цішэе і ператвараецца ў далёкі камарыны піск. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пішчыкі ’хрыпенне ў дыхальным горле, перадсмяротнае хрыпенне’ (Нас.). Да піск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)