Verbum

залатано́сны, -ая, -ае.

Які мае ў сваім саставе золата (пра радовішча).

З. пясок.

|| наз. залатано́снасць, -і, ж.

пясча́ны, -ая, -ае.

Які складаецца з пяску, нясе пясок, пакрыты пяском.

Пясчаная выспа.

Пясчаная глеба.

Пясчаная бура.

жарства́, -ы́, ж.

Буйны калючы пясок, дробныя каменьчыкі, якія ўтвараюцца ад разбурэння горных парод.

|| прым. жарсцвя́ны, -ая, -ае.

пракі́даць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Правесці які-н. час, кідаючы што-н.

Паўдня пракідаў пясок на будоўлі.

пясо́чны, -ая, -ае.

1. гл. пясок.

2. Пра цеста і вырабы з яго: сухі і рассыпісты.

Пясочнае цеста. П. торт.

кар’е́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

Месца адкрытай здабычы карысных выкапняў, а таксама месца, дзе капаюць гліну, пясок і пад.

|| прым. кар’е́рны, -ая, -ае.

церушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́шыцца; незак.

1. Сыпацца, пакрысе рассыпацца.

З шчылін столі церушыўся пясок.

2. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

парахня́, -і́, ж.

Дробныя, як пясок, сухія рэшткі сапрэлага або паточанага шашалем дрэва.

Бярвенне абярнулася на парахню.

П. сыплецца з каго-н. (вельмі стары; разм., пагард.).