аму́льваць

‘прычыняць боль, націраць, ціснуць, непакоіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аму́льваю аму́льваем
2-я ас. аму́льваеш аму́льваеце
3-я ас. аму́львае аму́льваюць
Прошлы час
м. аму́льваў аму́львалі
ж. аму́львала
н. аму́львала
Загадны лад
2-я ас. аму́львай аму́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аму́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

причиня́ть несов. прычыня́ць; (делать) рабі́ць; (приносить) прыно́сіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго.

Прычыняць мукі, пакуты каму-н.

М. жывёл.

М. у засценках.

|| зак. заму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і зму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычыне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прычыняць ​1 — прычыніць ​1 і прычыняцца ​1 — прычыніцца ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак. і незак., каго-што.

1. Нанесці (наносіць) рану каму-н.

Р. руку.

2. перан. Прычыніць (прычыняць) каму-н. душэўны боль, пакуты.

Р. чулае сэрца.

|| наз. ране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тамі́ць, тамлю́, то́міш, то́міць; то́млены; незак.

1. каго-што. Мучыць, знясільваць (цяжкай працай, хадой і пад.).

2. каго-што. Прычыняць фізічныя або маральныя пакуты.

3. што. Вытрымліваць пры пэўных умовах для атрымання неабходных якасцей (спец.).

Т. цэлюлозу.

|| наз. тамле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімуля́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які сімулюе што‑н., прытвараецца. [Максім:] — Доктар гаворыць, што мы сімулянты і нам пара за працу брацца. Не трэба дарэмна прычыняць іншым клопаты. Машара.

[Ад лац. simulans, simulantis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наноси́ть​I несов.;

1. в разн. знач. нано́сіць;

2. (причинять) нано́сіць, прычыня́ць; см. нанести́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доставля́ть несов.

1. (препровождать) дастаўля́ць;

доставля́ть това́р дастаўля́ць тава́р;

2. (предоставлять, давать) дава́ць;

доставля́ть возмо́жность дава́ць магчы́масць;

3. (причинять) прычыня́ць, рабі́ць; прыно́сіць; дава́ць;

доставля́ть беспоко́йство прычыня́ць (рабі́ць) кло́пат (турбо́ты);

доста́влять удово́льствие дава́ць задавальне́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прычыняць боль, ціснуць, націраць.

Каменьчыкі ў чаравіках муляюць ногі.

2. перан., каму-чаму і без дап. Турбаваць, непакоіць, трывожыць.

Яму часта муляе якая-н. ідэя.

◊

Муляць вочы каму (разм.) — назаляць каму-н. пастаяннай прысутнасцю.

|| зак. наму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)