прыслу́жванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыслужваць — прыслужыць і прыслужвацца — прыслужыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да услужыць.

2. Прыслужваць каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Дагаджаць, прыслужваць. — Надзенецца барыняю, бывала, дый сядзіць, а ты ёй выслугоўвай. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыслуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і прыслужваць. — [Гэлька] крыху прыслугоўвала ў пана Панятоўскага. Чарот. Казімір Ліпніцкі аднаго разу.. прыслугоўваў у касцёле. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Незак. да услужыць.

2. Прыслужваць, услужваць каму‑н. Прыйшлося — хочаш не хочаш — ісці Кастусю ўслугоўваць ляснічаму. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услу́живать несов.

1. (оказывать услугу) рабі́ць паслу́гу; (угождать) дагаджа́ць;

2. (прислуживать) прыслу́жваць, прыслуго́ўваць, слугава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слугава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Тое, што і прыслужваць. А паны сабе балююць, П’юць заморскае віно, — Для іх робіцца яно, — І ім лёкаі слугуюць, Як тут водзіцца даўно. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Служыць, прыслужваць каму‑н. Макрына ажывілася і як бы памаладзела. Яна завіхалася каля Андрэя і паслугоўвала яму, калі ён, распрануўшыся да пояса, мыўся на дварэ. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Афіцыя́нт (БРС). Запазычана з рус. официант у другой палавіне XIX ст. (гл. Крукоўскі, Уплыў, 79; Гіст. лекс., 243); у рус. мове з франц. officiant (суфіксальнае ўтварэнне ад officier служыць, прыслужваць’ < лац. officiare ад officium ’служба, пасада’), параўн. КЭСРЯ, 320.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́слуга ’прыслуга, наймічка’ (Бяльк.), параўн. укр. послуга ’служба, паслуга’, польск. posługa ’выкананне задання гаспадара’ і ’служка, чэлядзь, прыслуга’, славац. posluhovaľ ’працаваць прыслугай, гувернанткай’, славен. poslužiti ’служыць, абслужыць’. Да служыць (гл.), як прыслуга ад прыслужваць. Няясным застаецца словаўтварэнне з націскной прыстаўкай по-.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)