аўто́бусны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да аўтобуса. Аўтобусны прыпынак. Аўтобусны рух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трале́йбусны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тралейбуса. Тралейбусны прыпынак. Тралейбусная лінія. Тралейбусны парк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трамва́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да трамвая. Трамвайная лінія. Трамвайны прыпынак. Трамвайны парк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпыні́цца, -пыню́ся, -пы́нішся, -пы́ніцца; зак.
1. Часова, ненадоўга спыніцца або перарвацца.
П. каля вітрыны.
Цягнік прыпыніўся на паўстанку.
Работа прыпынілася.
2. Знайсці прыпынак дзе-н.
Дзе ён прыпыніўся з сям’ёй на першы час?
|| незак. прыпыня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сала́ш, ‑а, м.
Абл. Будан. Дзед Талаш ведаў у пушчы мазырскіх лясоў спрытна пабудаваныя салашы, дзе летам мелі прыпынак смалакуры. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
намянці́ць, ‑мянчу, ‑менціш, ‑менціць; зак., што.
Натачыць касу мянташкай. Толькі на хвілінку прыпынак — намянціць касу — і далей, далей, далей. Як п’яны, узмахваў касою Міхась. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыста́нак, прыста́нішча, прыста́нне ’месца, дзе можна прыстаць, прытуліцца; часовае жыллё’ (парыц., Некр.; Бяльк., ТСБМ), прыста́нак ’чыгуначны прыпынак’ (Жд. 2), прыста́н ’прыпынак, прытулак’ (Бяльк.), прыстані́вка ’пабудова са сценамі для гаспадарчых прылад’ (жыт., ДАБМ). Дэрываты ад асновы цяп. часу дзеясловаў прыста́ць і прыста́ну (гл. стаць). Шматлікія вытворныя і ў іншых славянскіх мовах, параўн. рус. приста́нище ’прыстанак, прытулак’, харв. prìstan, prìstanište ’прыстань, порт’, славен. pristȃn, pristanišče ’прыстань, порт’, балг. при́стан ’прыстань, прытулак’, пристанище ’порт’, ст.-слав. пристаниште ’прытулак’. Найбольш дакладная паралель у польск. przystanek ’прыпынак’. Варбат (Слав. языкозн., IX, 70) мяркуе пра магчымае прасл. *pristanъ/ь. Гл. таксама Сной₂, 579.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кане́чны, -ая, -ае.
1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.
Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).
2. Тое, што і канцавы.
К. прыпынак.
3. Тое, што і канчатковы (у 2 знач.).
К. вынік.
К. прадукт.
|| наз. кане́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стая́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Прыпынак у час руху.
С. аўтобуса.
2. Месца, дзе размяшчаюцца на час прыпынку, на часовае жыхарства.
С. геолагаў.
С. добра прыстасавана для адпачынку.
3. Месца, дзе часова стаіць транспарт.
С. асабістых машын забаронена.
4. Месца пасялення людзей каменнага веку.
|| прым. стая́начны, -ая, -ае і стая́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпы́нішча, ‑а, н.
Разм. Прыпынак, прытулак. Садовіч пісаў, што яго школа стала прыпынішчам настаўнікаў, што з ім жыве Янка Тукала, Алесь Лушкевіч з-пад Шчорсаў і яшчэ збіраецца прыехаць некалькі чалавек. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)