осяза́ть несов.

1. успрыма́ць до́тыкам, адчува́ць на до́тык;

2. перен. адчува́ць; прымяча́ць, разг. прыкмяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыме́к, прымёк ’заметка’ (Нас., Гарэц.), ня ў прымёк ’неўпрыцям’ (Гарэц.), прыме́ка ’прыкмета, заметка’ (Нас.). Да прымяча́ць/прыме́ціць (< ме́ціць, гл. ме́та) з рэгулярным чаргаваннем у фіналі асновы. Параўн. цікавае рус. пск., цвяр. примека́ться ’навучыцца, набыць вопыт’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

замеча́ть несов.

1. (обращать внимание, обнаруживать) заўважа́ць, прымяча́ць, разг. прыкмяча́ць; (видеть) ба́чыць;

2. (запоминать) запаміна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́сы, -о́ў, адз. вус, ву́са, м.

1. Валасы над верхняй губой у мужчын.

Ён носіць в.

Адгадаваць в.

2. У жывёл: шчаціністыя валасы па баках верхняй губы.

Кот варушыць вусамі.

3. Тое, што і вусікі (у 2 і 3 знач.).

◊

І ў вус (сабе) не дзьме (разм.) — не турбуецца, не клапоціцца ні пра што.

Матаць (сабе) на вус што (разм.) — запамінаць з якой-н. мэтай, прымячаць.

Самі з вусамі (разм., жарт.) — не горшыя за іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

примеча́ть несов.

1. разг. прымяча́ць, прыкмяча́ць; (замечать) заўважа́ць;

2. прост. (наблюдать) нагляда́ць; глядзе́ць; (следить) сачы́ць;

ты за ним примеча́й ты за ім нагляда́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)