непрымяні́мы, ‑ая, ‑ае.

Які нельга прымяніць для чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымяняць — прымяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымяня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна прымяніць, выкарыстаць; прымянімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дастасава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дастасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што да чаго.

Прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым-н.

Д. тэорыю да практыкі.

|| незак. дастасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дастасава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкі́рка, -і, ж.

У выразе: узяць (схапіць) за шкірку каго (разм.) — узяць за частку адзення, якая прымыкае да шыі, за каўнер, за заднюю частку шыі; таксама перан.: прымяніць насілле, прымус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дастасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым‑н. Дастасаваць правіла да рашэння задачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

примени́ть сов.

1. (приложить) прымяні́ць; (употребить) ужы́ць; (использовать) вы́карыстаць, скарыста́ць;

примени́ть статью́ зако́на прымяні́ць арты́кул зако́на;

примени́ть на пра́ктике ужы́ць (вы́карыстаць, скарыста́ць) на пра́ктыцы;

2. (приспособить) прыстасава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыстасава́ць ’зрабіць прыгодным, прымасціць, прыладзіць, прымеркаваць’ (ТСБМ), прыстасова́ты ’тс’ (кам., Жыв. НС). З польск. przystosować (się) ’прыспасобіць, прымяніць’. Гл. яшчэ стасу́нкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

са́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй, дазвол на што-н. (кніжн.).

Атрымаць санкцыю старшыні.

2. У міжнародным праве: мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае свае абавязацельствы, дагаворы, а таксама наогул тая ці іншая мера ўздзеяння ў адносінах да правапарушальніка (спец.).

Прымяніць эканамічныя санкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)