пангі́да

‘прымат’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пангі́да пангі́ды
Р. пангі́ды пангі́д
Д. пангі́дзе пангі́дам
В. пангі́ду пангі́д
Т. пангі́дай
пангі́даю		 пангі́дамі
М. пангі́дзе пангі́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сівапітэ́к

‘вымерлы прымат’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сівапітэ́к сівапітэ́кі
Р. сівапітэ́ка сівапітэ́каў
Д. сівапітэ́ку сівапітэ́кам
В. сівапітэ́ка сівапітэ́каў
Т. сівапітэ́кам сівапітэ́камі
М. сівапітэ́ку сівапітэ́ках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прима́т книжн. (преобладание, первенствующее значение) прыма́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прима́ты мн., зоол. прыма́ты, -таў, ед. прыма́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лап! ’пра мацанне, абмацванне’ (мсцісл., Нар. лекс.), смал. лап ’тс’, рус. ярасл. лап! (аб сабаку) ’скок!’, польск., в.-луж. łap©, чэш., усх.-славац. lap© ’хол’. Паводле семантыкі толькі мсцісл.-смал. арэал. Паўн.-слав. lapъ© суіснуе побач з дзеясл. łapali/lapiłi (Слаўскі, 4, 464), бел. лапаць© (гл.). Згодна са Смаль–Стоцкім (Прымат., 22, 27, 37), — гэта анаматапеічнае аддзеяслоўнае ўтварэнне (са значэннем «рух — гук»).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)