прорыва́ться​I несов.

1. (продырявливаться) прарыва́цца, прадзіра́цца;

2. в др. знач. прарыва́цца;

3. страд. прадзіра́цца; прарыва́цца; см. прорыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрарыва́ць I сов. (о многом)

1. в разн. знач. прорыва́ть;

2. с.-х. прореди́ть;

1, 2 см. прарва́ць 1, 2

папрарыва́ць II сов. (о многом) проры́ть; см. прары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проры́вка ж.

1. прако́пка, -кі ж., прако́пванне, -ння ср., капа́нне, -ння ср.; см. прорыва́ть​II;

2. с.-х. прары́ўка, -кі ж., прарэ́джванне, -ння ср.;

проры́вка всхо́дов са́харной свёклы прарэ́джванне (прары́ўка) усхо́даў цукро́вых бурако́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)